Monday, July 30, 2007
NANG DAHIL SA 1x1 PICTURE AT IBA PA
Napanood niyo na ba ang pelikulang
"A Series Of Unfortunate Events?" O nabasa man lang ang librong ito? KUNG OO, ihanda mo na ang iyong sarili dahil makikita mo na ang ikalabing-apat na libro nito o pede namang part 2 ng pelikula nito.
NANG DAHIL SA KULANG AKO NG 1x1 PICTURE PARA SA ATENEO APPLICATION FORM KO, ayun! Inabot ako ng kamalasan.
UNANG KAMALASAN.Niyaya ko si NEIL na pumunta kaming Robinson after ng klase kasi nga magpapakuha ako ng 1x1 picture. Sinamahan naman niya ako. Sumabay kami sa serbis ko palabas ng highway at sumakay ng dyip. Nakarating na kaming Robinson's pero sa kasawiang palad, nakita naming hindi pinapapasok ang mga estudyante sa loob ng mall. Si ako naman, namomroblema na. Actually, di pa kami pumapasok kasi nga baka mapahiya kami. Naisip naman ni Neil na ipakita sa kanila ang commuter's id namin. Nakalagay kasi doon ang uwian namin bawat araw. Pero sa kasmaaang palad,
di pa rin kami pinayagan dahil 5.00 pa lang daw talaga sila magpapapasok ng estudyante. NABIGO KAMI. At napaksakit noon. HAHA. Tumambay kami sa labas at iniisip kung anng dapat gawin. Maghihintay ba ako ng 20 minutos o ano? Sa huli, napagdesisyonan namin na uuwi na lang ako. ANG SAYA. Nagsayang ako ng pera. Di pa naman ako sinuklian nung drayber ng dyip. AY AY AY! Yun pala ang una kong kamalasan, di ako sinuklian. Tsk2. Sa huli, umuwi na nga kami.
IKALAWANG KAMALASAN.Edi uuwi na nga kami diba? Pinayo ko kay Neil na magdyip na lang siya papuntang patindig araw at mag sidecar para tipid sa pamasahe dahil ako ang magbabayad ng pamasahe niya (na hindi na actually dahil itututor ko na lang siya for free. ^^ .) Pero actually, ang pangunahing rason ko eh para may kasama ako patawid. HAHA. Sumakay na ako ng dyip at nakatunganga as usual. NAGGM nga pala ako. Pagkalagpas nung village na tinitirhan nila Macerie,
TUMIRIK ANG DYIP. MAHUSAAAY! Sabi nung drayber, sandali lang daw. Edi nagintay naman ako. Yung ibang mga pasahero, bumaba na at sumakay sa ibang dyip. Pagkatapos ng matagal na paghihintay, ayun. Bumaba din ako ng dyip at sumakay sa isa pang dyip.
IKATLONG KAMALASAN.Mula sa pagsakay sa bagong dyip hanggang sa terminal ng tricycle, naging mabuti naman ang tadhana sa akin. di sumakay na ako sa tricycle na nasa harap nung pumila, ewan ko ba a tadhana pero
yung tricycle naman na yun eh natigil-tigil. PATING! Akala ko maglalakad na ako papuntang bahay eh. BUHAY TALAGA OHH.
IKA-APAT NA KAMALASAN.Kahit na malas ang tricycle, nakarating pa rin naman ako sa bahay. Pagbaba ko ng tricycle naisip kong
wala nga pala akong dalang susi ng bahay. Buti na lamang at may friendly neighborhood kami na pinatuloy ako sa tahanan nila.
IKALIMANG KAMALASAN.Malamok doon sa labas ng bahay nila. Pakipot pa kasi ako eh ayaw ko pumasok sa loob. HAHA.
IKA-ANIM NA KAMALASAN.Tinext ko ang tatay ko na naiwan ko nga pala ang susi at sinabi naman niyang mag-intay ako at dadating na siya. Parang superhero lang diba? At ayun nga dumaitng naman siya at pagdating niya diretso na kaming SM Dasma. Pagdating dun, nagCR ako at naglakad hanggang sa makarating sa Tronix. masaya naman ako dahil maganda ang kuha sa akin ni Ms. At-a-count-of-three-one-two-and-three. YEHEY! Swerte. Dapat magpaparint ako ng litrato mula sa telepono ko pero sa
kasamaang palad, ayaw magsend. YEHEEY! YEHEEY!
At ayun. ANG SAYA SAYA NG AARW NA ITO.
Monday the 30th. HAHA.
AT IBA PA.
Actually, isa na lang ang naaalala ko, yaong nangyari noong Sabado. Nakasakay ako noon sa SAN AGUSTIN NA BUS. Trapik noon sa banadang Makro. Edi nakatigil ang sasakyan namin diba? Hanggang sa narinig kong may BANG! Ang lakas niya talaga. PANGAKO! haha. Akala ko may bumunggong motorsiklo sa amin o ano. Pero pagbukas ko ng kurtina. TADAAA! Ayun, may napakalaking crack sa bintana take note, SA TAPAT KO! At take note pa ulit, MALAKING CRAK! As in mababasag na yung bintana. Buti na lang siguro at plastik yun. Mas madaling mabasag kasi kapagka salamin hindi ba? Buti na lang mabait si God sa akin dahil di tumagos yung bato. Kung hindi, DUGUAN NA ANG ULO KO!
ISA PA PALA!
Agosot 5, 2007. 12.30 sa SOLAIR ako magUPCAT. Wala lang. Gusto ko kasi sana ika-4 ng Agosot umaga o kaya naman umaga ng ika-5. Peor ayos na din. At least makakasama ko ang aking TOINK! Yeheey.
ISA PA ULIT!
Kahapon sa PYC, napasama ako sa Volleyball ng HS Base. Eh dang bano ko na kaya doon. HAHA. Tapos umulan pa eh nagkomyut lang kami. Buti sa Silang lang yung ulan. Pagdaing ng Robinson's Dasma, ma-araw na. ANG INIT NGA LANG.
Ayaan. Madami pang iba actually eh. GRABE. Ang lupet ng tadhana sa akin. ANO BANG GINAWA KONG MALI!? Sana na lang kapalit nito eh makapasa ako sa UPCAT ACET at SCHOLARSHIP. Isama mo na ang isang MERIT CARD! Yeheey.
Kaya kayo, mag-ingat kayo ah. Huwag sana kayong matulad sa akin. Pero dahil nabasa mo ito, sa loob ng 7 araw tatawga ako sa'yo at sasabihing . . " in seven days . . YOU'LL GET MALAS TOO ^^ "
well, I still thank Lord God kasi buhay pa ako. ^^Labels: compañero compañera, G is great, lala-MALL-an, lame-o, life lessons, offlife, perosnal-ititch, yfc
LEFT AT 4:59 AM
|
