Monday, April 30, 2007
A NEW ME
Just this weekend, I have already attended a youth camp. At long last, after 1 000 000 years, I'm already a part of CFC Youth For Christ.
Before the weekend, I had a very black Thursday. When evening came, everything was not in favor me. I had an emotional breakdown (in other words, umiyak ako. :) ). I just felt so bad because I had three wicked problems and ang bigat na talaga ng feeling ko that's why I can't help but cry. I was about to share it to my bestfriend but then it turned out that he would be sleeping already. And that made me cry more. Err. I just miss him and our late phone conversation. What made me miss him more is that he was not able to be there that time when I needed him. That made me more cry. Di ko na kasi nakayanan eh. But then, a friendly friend named RENN MIGUEL was there to listen to my hagulgol. Haha. And I want to thank him for that. And likewise, MICHAEL JOFF because he was there to read my text messages. Kahit na nalowbatt din siya. Thanks HONEY DEAR. :)
I would like to share you one of the three wicked problems that I had. It was about the youth camp thing. Err. Akala ko kasi Friday siya mag-uumpisa (it usually starts Friday night right?) eh ihahatid namin yung favorite tito ko sa airport (probably I would post an entry about this tomorrow. :) or whenever. ^^. ). And mom was reasoning about the fee. Ako naman, wala na namang magawa. So nagemotional break down na naman ako. Haha.
TRIVIA : I always cry whenever there is a youth camp tapos di ako makakasama. ^_^
Kasi naman diba? Lalagpas na naman ang isang youth camp sa harap ko. And that's really bad for me. Alam niyo kung gaano ko kagusto sumali sa YFC. But then, I passed by our round table where the form was placed. I read it again and I was wrong. Hindi pala April 27 ang start. April 28. So nabuhayan ako ng loob and that made my feeling lighter.
Friday came and as expected, we went to the airport. After the airport, we wento RJ FM's station ( if ever you knwo this, err. malamang sa mga tatay at nanay niyo ito nalaman.) Nagkadinner with the RJ DJs and after several hours we went home. I signed up the Youth Camp form expecting that my mom would finally agree in sending me to it. (sabi kasi nila the last time diba kahit sa Boracay pa papayagan nila ako. See my Nasug-Boo post. ^_^ ) My dad naman kasi, is always payag (so conyo. ^^) Ayun. Before I slept, I was still reminding them to alow me to join to the youth camp. Actually, I already packed my clothes para if ever late na nila ako payagan, ligo na lang ako and go na!
Before I tried to sleep (tak note: tried! insomiac ako eh. -.-) I prayed and prayed and prayed to God na sana makapunta na ako. I guess I really need it. Di nga ako makatulog eh. Nagigisng ako tapos mga before 6, nagising na talaga ako tapos di na makatulog. So humiga ako sa kama nila mama, nakatulala and nagpaparamdam na "Ma, ngayon na yung youth camp, payagan niyo na akoo .. " Haha. I promise. I looked foolish but I didn't care. I WANTED TO JOIN THE CAMP. My dad nticed me and allowed me to. Wala na din namang nagawa si Mama. Sabi ni daddy, ipack ko na yung things ko and i just shouted, "Nakahanda na po!" So ayun nga. Pinasasalmatan ko si Kuya Zar na nagsabay sa akin papunta sa place. Kahit na late ako. At least, kanta lang at orientation ata ang hindi ko naabutan. Alam ko na naman yung songs (since nga may YFC na school. -.- and nagaattend ako ng worships) kaya ok lang. At least nakumpleto ko lahat ng talk. Yun naman ang importante dun diba? ATA. >.< And ayun nga. Sobrang saya ko lang at nakasama na ako sa isang Youth Camp. Di ko na ikukuwento sa inyo ang mga kaganapan kasi malay niyo, kayo naman sa susunod. Hihi. :)
Siguro yung mga Setonians na makakabasa nito (if ever meron man) nagtataka kung bakit hindi na lang ako naghintay ng pang HS Based na camp (Comm Based po kasi ata yung nattendan ko. ^_^) Bakit nga ba? Una kasi, pagkatapos ng dyip incident sa akin, narealize ko na anytime, pedengmamatay na ako. So ginrab ko na ang oppurtunity na makasama sa camp. Kasi gusto ko talaga magYFC. Pangalawa, baka kasi sa susunod na camp sa Seton, eh may lakad na naman kami. Pangatlo, gusto kong ptaunayan na hindi ako sumali sa YFC para lang sa friends ko.(gusto ko iprove sa parents ko. ^_^) Sabi kasi nila, dahil lang daw sa barkada. Edi sama sa isang camp na wala masyadong kaclose at kakilala. Gusto ko lang talaga kasi magserve kay Lord. At isa pa, gusto kong tulungan ang sarili ko na maging kumpleto. This passed few days kasi, masyado na akong nalulungkot and I always pray at night na sana, makita ko na ang true happiness. Alam ko kasing ang kulang sa buhay ko ay si Lord. Siguro nga, hindi ko pa siya masyadong nailalagay sa center ng life ko. At alam kong isang paraan ang youth camp para makilala ko pa siya ng mabuti. Hindi ko naman sinasabing masayang masaya na ako ngayon. Siyempre andun pa rin ung kalungkutan. Pero masasabi ko talagang MAS MASAYA na ako. Medyo naiintindihan ko na ang mga tao sa paligid ko. Pero di ko maiwasan na sa umpisa ng mga talks maisip na "siguro mas masaya ito kung kasama ko mga classmates bla blah blah .. " But then, after the camp, napapaisip na ako kung lilipat pa ako sa HS. haha. :)) Feeling ko, mas magiging mabuting anak na din ako. Haha. Masaya naman ako at madami akong nagain na friends. Hehehe.
Ayun. Gusto ko lang ishare na better na si ALYANNA. Mas masaya na ako. haha.
May God be praised. :) ( Yan nga ba yung sinasabi nila after magsalita? haha. ^_^)
Labels: compañero compañera, escapade, G is great, la familia, life lessons, offlife, perosnal-ititch, summer
LEFT AT 5:15 AM
|
