Tuesday, April 24, 2007
TRAUMATIZED
Dati, sa tv ko lang ito nakikita. Minsan nga, hindi ako makapaniwala na may mga taong natatakot sa mga simpleng bagay dahil lang natrauma sila. Pero ngayon, naniniwala na ako.
Pagkatapos ng aking summer class, nagtungo akong SM Bacoor para kumain sa KFC. Nagmamadali pa nga ako dahil magaalas-onse na. Kailangan ko pa kasing dumaan sa eskwelahan namin para ineroll ang kapatid ko. Dahil kapos ako sa pera, at nagmamadali, sumakay na ako sa isang jeep na pumara doon sa sakayan.
Kapag nga naman minamalas ka, mukhang tatanga-tanga pa yung drayber. Nung una, napakatanga pumreno. Sabi pa nga nung isang pasahero "Manong, paki ayus-ayusan nga yang pagmamaneho niyo". Ako naman na hindi close kay manong drayber, nanahimik na lang. Kahit inis na inis din ako sa pagmamaneho niya. Pagkatapos eh meron namang isa motorsiklo na bumangga din doon sa dyip. Pagkatapos nga noon eh nagdadasal na ako na sana naman, walang magyaring masama. Kawawa naman yung motorskilo dahil kung sakaling may paaprating na sasakyan galing sa kabilang lane, o kung saan man, patay siya.
Parating na ako sa babaan ko kaya sumigaw na ako ng "Sa tabi lang po". Hinintay ko namang huminto ito at tiyaka ako tumayo. Pero napakagago ata talaga ng putanginang drayber na yun at umandar siya eh bumababa ako. Napakagagao talaga. Nahulog tuloy ako. Nasa may babaan na ako ng maramdaman kong umandar ito. Edi nakahawak ako at bumitaw na lang dahil baka makaladkad pa niya ako. nahulog ako. napaupo at natumba. napataas pa nga ang aking paa. At akalain mong may kotseng paparating. Buti na lang at nakapagbreak ito. Hi-way kasi yun. Buti na lang at nakapagbreak ang kotse. Tumayo ako tiningnan ung jeep. umigil lang siya nund medyo malayo-layo na. Napasabi na lang ako ng "Fuck You" dahil sa sobrang inis ko. Wala na akong magagawa. Bata lang ako at wala man lang pulis sa paligid. Edi sana inaresto na yung gagong dryaber na yun.
Naglakad ako patungo sa eskwelahan namin. Noong una eh wala lang siya sa akin. pero habang tumatagal eh napaprocess na ng utak ko ang mga kaganapan. MUNTIK NA AKONG MABUNGGO O MASAGASAAN. Pagkabayad ko ng tuition fee, nandun ako sa may hagdan, hinihintay ang ilan sa mga kaibigan ko na nagrereview. Sa katahimikan eh paulit-ulit kong nakikita ang mga nangyari. Nakakahiya. nakakahiya sa mga nakakita dahil parang ewan ang itsura ko noon. At nakakatakot. Takot na takot ako. Nanginginig na nga ako eh. Gusto kong umiyak. Pero pinigil ko ito. Nang dumating na ang mga kaibigan ko, yumakap na lang ako sa kanila at umiyak na talaga ako. Hindi ko alam ang gagawin kung sakaling hindi nakapreno ung kotse. Sa ospital ako pupulutin. Ano na lang gagawin ng mga magulang ko? Nagtitipid na nga kami eh maoospital pa ako? Ano na lang mangyayari sa buhay ko?
Sa mga sandaling iyon, narelaize ko na ang buhay ay sadyang sandali lamang talaga. kailangan mong sulitin ang bawat araw na ibinibigay sa'yo.
At sa mga sandali ding iyon. Takot na takot ako. Hindi ko alam kung paano ako uuwi. Ayaw ko muna sana magkomyut. Buti na lang at nandun ang isa sa mga tunay kong kaibigan na si Jomelle upang ihatid ako. Buti mabait ang tatay niya. Haaaii. Buhay nga naman. Hanggang ngayon, pagnaaalala ko yun, natatakot ako. Akalain mong magkaroon ako ng takot sa mga jeep? Haii. Pero kailangan kong kayanin. Hindi naman pedeng magbus ako lagi dahil magastos yun. Katulad nga mamaya, magjejeep na naman ako. Sana bantayan pa rin ako ni guardian angel.
Haii. Bait talaga ni God.
Labels: Broken, compañero compañera, G is great, life lessons, offlife, perosnal-ititch, summer
LEFT AT 11:25 PM
|
